Red Star Line Museum
Tekenen is bijna als voetbal: je maakt er contact mee, het is universeel, het doet verbinden, omdat het taalloos is, of beter: letterloos. Ik heb er mensen door leren kennen, vrienden door gemaakt, verlegenheid mee overwonnen, mensen mee doen lachen, iets mee uitgedrukt dat ik anders nooit kon uitdrukken.
Ik zie ‘el nino’ in Viñales, Cuba, nog voor me: monsters tekenend op mijn figuurtjes. We voetbalden samen op een tekenblad. Of het Ghanese schooltje, waar ik verhalen tekende op een schoolbord, koekjes, apen, ananas, bomen, àlles kreeg een gezicht. Ze keken met grote ogen naar het toverkrijtje en riepen na wat ik tekende, een illustratieve echo van pretoogjes.
In Antofagasta, Chili, aan de rand van de woestijn, ik was op doorreis, heb ik ooit drie dagen binnen gezeten met pen en papier. Ik animeerde een warm gezin met twee kinderen, ze lieten me niet los en zij mij ook niet. Mijn Spaans ging er net als hun tekentalent enorm op vooruit. De mama en de papa keken mee en tekenden vanaf dag twee gezellig mee, alle drempels verpulverd, puur genot, zonder veel woorden.
Zo reis je pas écht, als je de must-see-monumenten en dito-wereldwonderen om je heen vergeet.
Ik ben daar nooit mee gestopt, dat heerlijke tekenen, dat je in je eentje doet terwijl je er een massa mensen mee bereikt , mensen van overal.
Kortom, door te tekenen geraak je ver, heel erg ver.
Het Red Star Line Museum verzamelt migratieverhalen van vandaag, het project heet ‘Thuishaven’. Het Museum gaat op zoek naar studenten, anderstaligen, nieuwe inwoners om hun verhaal te delen. Deze verhalen illustreren dat migratie niet alleen een historisch fenomeen is.
Daarom vroeg het Red Star Line Museum mij een affiche te ontwerpen waar je verhalen op kon schrijven of tekenen, schetsen, krabbelen. Je kan er ook een bootje van vouwen. Er is ook een busje met een grote prent erop, je herkent ‘m zo. Rijdend door de stad sprokkelen luistervaardige medewerkers verhalen en stoppen ze erin.
Zo is er nu 27 mei een workshop ‘Thuishaven’, in de Red Star Line Museum Loods.
Kom langs dus, bij de verhalenbus en vertel je verhaal op jouw manier. Dat ze me net daarvoor vroegen doet me heel erg veel plezier, het verhaal ‘klopt…’